Soiuz U2 / Soiuz 11A511U2 | |
---|---|
Función | Lanzador espacial de capacidade media |
Tamaño | |
altura | 34,54 m[1] |
diámetro | 2,95 m[1] |
masa | 297.800 kg[1] |
Etapas | 3 |
Carga LEO | |
masa | 7050 kg[1] |
foguetes derivados | |
Familia | R-7[1] |
Lanzamento históricos | |
Estado | Fóra de produción[1] |
Total de lanzamentos | 72 |
exitosos | 72 |
Voo inaugural | 23 de decembro de 1982[1] |
Último voo | 3 de setembro de 1995[1] |
Acelerarores – Blok-B,V,G,D / 11A511U2-0[1] | |
altura | 19,60 m[1] |
diámetro | 2,68 m[1] |
masa baleiro | 3550 kg[1] |
masa cheo | 42.810 kg[1] |
impulsado por | 1 RD-107-11D511P[1] |
potencia máxima | 996,3 kN (no baleiro)[1] |
Impulso específico | 257 s (a nivel do mar), 314 s (no baleiro)[1] |
propelente | Oxíxeno líquido e queroseno[1] |
Primeira etapa – Blok A / Soiuz 11A511U2-1[1] | |
altura | 27,8 m[1] |
diámetro | 2,95 m[1] |
masa baleiro | 6500 kg[1] |
masa cheo | 101.160 kg[1] |
impulsado por | 1 RD-108-11D512P[1] |
potencia máxima | 1011,0 kN (no baleiro)[1] |
Impulso específico | 252 s (a nivel do mar), 319 s (no baleiro)[1] |
propelente | Oxíxeno líquido e queroseno[1] |
Segunda etapa – Blok I / Soiuz 11A511U2-2[1] | |
altura | 6,74 m[1] |
diámetro | 2,66 m[1] |
masa baleiro | 2400 kg[1] |
masa cheo | 25.400 kg[1] |
impulsado por | 1 RD-0110[1] |
potencia máxima | 298,1 kN (no baleiro)[1] |
Impulso específico | 330 s (no baleiro)[1] |
propelente | Oxíxeno líquido e queroseno[1] |
[ editar datos en Wikidata ] |
O Soiuz U2 foi un foguete espacial da antiga Unión Soviética e da actual Rusia derivado do mísil R-7 creado para lanzar tripulacións e carga á órbita baixa terrestre. Era unha modificación do Soiuz U cun mellor rendemento ao usar queróseno sintético (Sintin) e estaba formado por dúas etapas centrais rodeadas de catro foguetes aceleradores, unha configuración común para os foguetes da familia Soiuz. Foi usado por primeira vez en 1982 e por última en 1995, tódalas veces desde o cosmódromo de Baikonur. Deixou de ser usado ao cesar a fabricación de Sintin.[1][2]